یکی از گیاهان نیروزا و مقوی که شهرت زیادی در جهان دارد "جینسینگ" می باشد که بهتر است آن را "گیاه جوانی" یا "نوش دارو" بنامیم.
در کتاب های سنتی و به عربی ریشه گیاه را "جنسه" و "جنسا" می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و Asiatic ginsengو chinese ginseng گفته می شود. گیاهی است از خانواده عَشقه Araliaceae که نام علمی آن Panax ginseng می باشد.
جینسینگ چیست ؟
این گیاه در زمره گیاهان بومی مناطق شرقی آسیا و شمال آمریکا به شمار می آید و ریشه آن به عنوان دارویی اساطیری، بیش از هزاران سال است که در میان مردم کشورهای چین، کره، تایلند، ویتنام، منچوری و نیز در بین سرخپوستان امریکایی مورد مصرف قرار می گیرد.جین سینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی و هماهنگی فعالیت های اساسی و حیاتی بدن نقش به سزایی دارد.
این گیاه قرن هاست که به منظور بهبود عملکرد حافظه، کاهش استرس، درمان ناتوانی، سستی و سایر علائم ناشی از فرسودگی و افزایش سن و همچنین برای افزایش طول عمر افراد مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه در دوران گذشته از چنان ارزش والایی در شرق برخوردار بود که به عنوان مثال در چین تنها امپراطوران حق جمع آوری و نگهداری ریشه های آن را داشتند و در دوران های بعد نیز به عنوان جزیی جدایی ناپذیر از وعده غذایی پادشاهان و امپراطوران به منظور افزایش قوای جسمانی، ذهنی، و به عنوان اکسیر جوانی و شادابی جایگاه خود را همچنان حفظ نمود.
پیشینه ی تاریخی مصرف جنسینگ
اسم "جنسینگ” از عبارتی چینی به معنی "ریشه های مرد” گرفته شده است. این اسم احتمالا به خاطر شباهت ریشه های عجیب این گیاه به پاهای انسان است.
سابقه ی مصرف جنسینگ به بیش از 5000 سال پیش برمی گردد. در این زمان جنسینگ اغلب در کوه های چین و به عنوان یک داروی جوان کننده و یا یک ماده ترکیبی با صابون و لوسیون مورد استفاده قرار می گرفت.جنسینگ به سرعت به یک ماده صادراتی تبدیل و در سراسر جهان پخش شد. در صده 1700 میلادی، یک کشیش کانادایی جنسینگ را در سراسر این قاره پخش کرد. به این نوع از جنسینگ "جنسینگ آمریکایی” گفته می شود که امروزه نیز به صورت گسترده و به ویژه در ویسکانسین و انتاریو قابل مشاهده است.
طریقه مصرف جینسینگ
ریشه خشک شده این گیاه سال هاست که مورد استفاده خوراکی افراد قرار می گیرد. این ریشه خشک شده می تواند به تنهایی به صورت دم کرده (جوشانده و چای) یا به عنوان بخشی از یک نوشیدنی دم شده گیاهی همراه با سایر گیاهان و یا حتی به صورت افزودنی به سوپ یا به شکل قرص مورد مصرف قرار بگیرد. اما رایج ترین شکل استفاده از آن، به صورت دم کرده و چای یا به صورت عصاره (شیره) می باشد.
