متولد اول مهر سال 1319 در مشهد. خواندن را از کودکی تحت تعلیم پدر خود که قاری قرآن بود آغاز نمود و برای اولین بار در سال 1331 قرآن را در رادیو خراسان تلاوت کرد.
در سال 1338 به دانشسرای مقدماتی مشهد رفت و برای نخستین بار با یک معلم موسیقی آشنا شد.
وی پس از دریافت دیپلم دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش در آمد و در این زمان با سنتور آشنا شد. در سال 1337 به رادیو خراسان رفت و در رشته آواز مشغول شد. پس از آن برای اجرا در برنه گلها به تهران و نزد استاد داوود پیرنیا دعوت شد.
در سال 1346 به تهران رفت و با احمد عبادی آشنا شد و از همین سال در کلاس اسماعیل مهرتاش شرکت نمود و پس از آن برای آموختن خوشنویسی نزد استادان ابراهیم بوذری و حسین میرخانی رفت و در سال 1349 درجه ممتاز خوشنویسی را دریافت کرد.
تا این سال با نام مستعار سیاوش بیدکانی با رادیو همکاری داشت و از آن به بعد از نام خود استفاده کرد. در سال 51 با اساتیدی چون فرامرزپایور، نورعلی خان برومند آشنا شد و در سال 52 نزد عبدالله دوامی کلیه ردیف موسیقی و شیوه تصنیف خانی را فرا گرفت و همچنین مرکر حفظ و اشاعه موسیقی را به همراهی محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگ‌فر،حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و داوود گنجه‌ای بنا نهاد.
از سال 54 تدریس هنرجویان را در رشته آواز دانشکده هنر های زیبا آغاز کرد و در سال 58 با تعطیلی این رشته به کار خود پایان داد. در سال 1356 شرکت دل آواز را بنیان نهاد و در در همان سال در مسابقات کشوری قرآن به مقام نخست دست یافت.
از سال 1357 همکاری خود را با سازمان های دولتی قطع کرد و در خانه مشغول به تحقیق و آموزش شد. در دهه 60 همکاری گسترده خود را با پرویز مشکاتیان آغاز نمود. در این دهه کنسرت های زیادی را در ایران و کشور های اروپایی و آمریکا به همکاری پیرنیاکان،عندلیبی، علیزاده اجرا نمود. همچنین پس از آن با محمدرضا لطفی، مجید درخشانی و کیهان کلهر همکاری کرد.
در سال 1378 جایزه پیکاسو را از طرف سازمان یونسکو دریافت کرد. از سال 1386 با همکاری گروه آوا کنسرت هایی را در ایران و خرج از ایران برگزار نمود.
پس از برگزاری کنسرت شجریان در ونکوور کانادا، گلوب اند میل، شجریان را افسانهٔ موسیقی شرق معرفی کرد.
منبع: بابل وزیری